شعر هدایانی هدایی هم نه مانیت(خدایی خدایان تا ابد نیست) ع ب

مدیر انجمن: salam

salam
★★★ نورچشمی ★★★
★★★ نورچشمی ★★★
پست: 125
تاریخ عضویت: چهارشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۸۹, ۸:۰۳ ب.ظ
جنسیت: مرد
محل اقامت: زاهدان

شعر هدایانی هدایی هم نه مانیت(خدایی خدایان تا ابد نیست) ع ب

پست خوانده نشده توسط salam »

شعر هدایانی هدایی هم نه مانیت(خدایی خدایان تا ابد نیست) با ترجمه فارسی با تلفظ شاعر


شعر آزاد بلوچی: هُدایانی هُدایی هَم نَه مانیت شاعر:عبدالسلام بزرگ زاده
منا چه شَپانی تَهاری
چَه هَلکانی گاری
چَه هَورانی هَکّل
چَه رُژن ءِ روژنایی
چَه هَارے تواران
چَه گوات ے لوَاران
چَما دژمن اِین دوست
چَه سیاه اِین پُٹ ءُ پوست
چَه ماه اِین دَپ ءُ دیم
چَه چَمّ ے بَزّین رِیم
چَه کوُلِنج اِین بَچّان
چَه صد گنَج اِین مَچّان
چَه سارت اِین کَلَّگ ءُ شهران
چَه مات اِین چِلَّگ ءُ گهُران
چَه پُردان ءُ چَه پادینک
چَه چُلدان ءُ چَه آدینک
چَما روچ که بِرَمشیت
چَما مَردان
که تَهروز ءُ تَمَرداَنت
چه دَردان شیر زالانی
که هر سالان ثَمر دَنت
هَما هَاوَند زمین ءُ آزمانی
مَنا سِتک اِنت اَبَد زُلم ءَ نَه مانیت
مَنا سِتک اِنت اَبَد زُلم ءَ نَه مانیت
هُدایانی هُدایی هَم نَه مانیت
مَنا سِتک اِنت همئ مُوت
که کئَیت روچ سیاهی ءَ رَوت
چِیا تو چَه وَت ءَ ؟
چو دُور دارے
بِزان که روشن اِین روچ
نور ءَ گُوارے
تُش ےِ صبر کَن
تُش ےِ آرام کَن ءُ نِند
تُش ےِ صبر کَن
تُش ےِ آرام کَن ءُ نِند
دِل ءَ جَم کَن
توجُهدےِ آسرءَ گِند
مَنا زانان که هِچ سیاه ءِ نه مانیت
هُدایانی هُدایی هَم نَه مانیت
هُدایانی هُدایی هَم نَه مانیت
شعر آزاد بلوچی: هُدایانی هُدایی هَم نَه مانیت شاعر:عبدالسلام بزرگ زاده
ترجمه فارسی: خدایی خدایان تا ازل نیست مترجم: عبداسلام بزرگ زاده
من از تاریکی شبها
واز کوچ کپرها
واز غرش های باران
ازروشنایی
از اندیشه های یاران
از صدای سیلاب ها
واز گرمی باد ها
از اهرمن دوست
از رنگ سیاه پَرو پوست
از سپیدی صورت و دهن ها
وزچرک چشم ها و بدن ها
از فرزندنیک و ناخلف ها
وصدها گنج خرما بی تلف ها
از سوز سرما در دِهستان
واز سردی چِلّه در زمستان
ازسه پایه واز خاکسترهای زیرین
از آتش دان و آئین های دیرین
واز تابش نور
واز مردان مغرور
وازسرکش های دیروز
واز درد زن ها
از آن شیرزن ها
خداوند زمین و آسمان ها
یقین دارم که ظلمت تا اَبَد نیست
یقین دارم که ظلمت تا اَبَد نیست
خدایی خدایان تا اَبَد نیست
یقین دارم که می میرد زَر و زور
هویدا می شود روزی پَر نور
چراتو از خودت دوری ؟؟
چرا تلخی چرا شوری ؟
نمی دانی تو از نوری
نمی دانی تو از نوری
کمی صبر را تحمّل کُن
غمِ خشم را دَمی شُل کُن
کمی صبر را تحمّل کُن
غمِ خشم را دَمی شُل کُن
خیال و دل تو راحت کُن
نتایج را مَساحت کُن
من می دانم که ظلمت را غزل نیست
خدایی خدایان تا ازل نیست
خدایی خدایان تا ازل نیست
عبدالسلام بزرگ زاده زاهدان 2/7/1390

بازگشت به “انجمن ادبی عبدالسلام بزرگ زاده شاعر و پژوهش گر”