سیستان و بلوچستان سرزمین دریا و کویر - سیستان و بلوچستان

سلام دوستانشما ذکر فرموده بودید که باید ما خودمان در مسایل اقتصادی منطقه مان و بویژه کشاورزی که یکی از منابع اقتصادی مهم این منطقه می باشد فعال باشیم و در آن سرمایه گذاری کنیم ..... کاملا صحیح است و کاملا موافقم




......

اما مساله مهمی که در این وسط وجو دارد




......

بذار از منطقه خودم ((زرآباد)) که یکی از قطبهای مهم کشاورزی در استان می باشد بگویم در اینجا کشاورزی های متعددی من جمله (( هندوانه ، موز ، گوجه فرنگی ، خرما )) بصورت وسیع می باشداما متاسفانه بیشترین بهره را نه خود اهالی این منطقه ونه سیستان و بلوچستانی ها بلکه افراد غیر بومی میبرند ...... چرا ؟؟؟؟چرا چون آنها سرمایه کلان دارند و سرمایه گذاری می کنند و سود هم می برندمثلا




...
در یکی از باغهای اطراف محله خودم یک نفر اصفهانی سرمایه گذاری کرده است و




10
هکتار از زمین را زیر کشت گوجه فرنگی کرده است و بنا به گفته خود او




120
میلیون تومان سرمایه گذاری کرده است و در پایان هم 1 میلیارد تومان سود برده استاما کشاورزان ما دلخوش به اجاره دادن زمینشان به بیگانگان می باشند




.

واما




......

هیچ یک از مردمان این منطقه که شغلشان کشاورزی باشد این چنین سرمایه ای ندارندحال چه باید کرد ؟؟؟؟خواهشمندم اظهار نظر فرمایید تا با هم فکری هم مشکل گشای این کشاورزان باشیم




.....

درسته.به نظر من مخصوصا مردم بلوچستان در برهه هایی از زمان توانسته اند از نظر مالی پیشرفت زیادی داشته باشند.مثلا زمانی که بحث صادرات سوخت(و مخصوصا بنزین) در اوج خودش بود منظورم هست.یا کسانی که در کشورهای حاشیه خلیج فارس سرمایه گذاری می کنند یا کار می کنند و موطن آنها در سیستان و بلوچستان است.
بنابراین اگه نهادهای بومی باشند که این سرمایه ها را مدیریت و الویت بندی کند مشکل اصلی حل میشه.

حل این مساله نیاز به مواردی از قبیل:
1- یاد گرفتن دانش و علم لازم برای کشاورزی نیمه صنعتی و صنعتی
2- ایجاد اتحاد و مشارکت مالی صادقانه
3- برنامه ریزی و مدیریت هدفمند برای اهداف کوتاه مدت ، میا مدت و بلند مدت
4- همت و خود باوری
هست!!

بیشتر مردم منطقه زرآباد و باهوکلات و بیشتر مناطق پیشین دچار این وضعیت هستند

سرمایه لازم برای کشت وکار در سطح انبوه هیچ وقت توسط یک نفر از اهالی تامین نمیشه!!

کار کردن در یک زمین مثلا 100 هکتاری حداقل نیازمند به کار شبانه روزی 30 نفر هست!

اگر گروهی 30 نفری جمع شوند و برای شروع کار سرمایهشان رو به اشتراک بگذارند
مثلا هر نفر 3 میلیون تومان بگذاره جمعا 90 میلون تومان سرمایه برای شروع به کار خواهند داشت
فقظ نکته اساسی اینجاست که برای شروع کار خود باید آستینها رو بالا بزنن و کار کنند!

این میشه یک هذف کوتاه مدت!!

اما هدف میان مدت توسعه کار هست!
مثلا اگر این جمع سرمایه بدست امده بعد از یک سال کار و تلاش خود رو به اشتراک بگدارند و سعی کنند که تقسیم کار داشته باشند و بخش های کاری رو مدیریت بکنند با توجه به دانش حاصل از دوره قبل به عنوان کار گر حال می تونند کارگر جدید آموزش بدن!
و زمین بزرگتری رو اجاره کنند!!

با این سبک کار کردن بعد از چند سال کار و تلاش شبانه روزی می تونن زمینهای بیشتری رو در اختیار بگیرند ...

اما هدف دراز مدت
این گروه فرضی می تونن با اشتراک سرمایه برای آموزش کارگرهای متخصص تر و افزایش دانش خود سرمایه گذاری کنند و با مدیرت صحیح و پله پله بعد از گدشت زمانی حدود 10 سال به راحتی می تونن برای سرمایه گذاری در صنایع تبدیلی اقدام کنند!!!

این 30نفر میتونن با اتحاد افراد جوانی مثل خود شما و دوستان هم سن و سالتون جمع بشن!
می تونی از همین امروز شروع کنی!!

دوستان عزیزم
از فرمایشایتان کمال استفاده را بردم وامید وارم با استفاده از ایده و نظرات شما بتوانم گامی در زمینه خودکفایی کشاورزان این مرز و بوم بردارم .
واقعا که چه زیباست آنوقت که خود کفا باشیم و از استعداد خدادادیمان بهره کامل را ببریم !!!!

حرفتونو قبول دارم ولی به دلایل مختلف نمیشه بی توجهی رو توجیه کردم همه باید به مسایل اهمیت بدن تا سازندگی بشه و هرکس باید از خودش شروع کنه

آخه کدوم خودسازی؟ما خودمونو ساختیم بقیه چی میشن شعار بدیم چی بشه ایشالا که بشه