نمی دونم چقدر با "نیکوس کازانتزاکیس" آشنا هستید.
کازانتزاکیس در دهه ی 80 ، 90 قرن نوزدهم بدنیا اومد(اگه درست یادم باشه)در یونان و در روستای "کرت".از کودکی دارای روحیه حقیقت جویی بوده و به نظر من از هوش بالایی هم برخوردار بده.
از جوانی شروع به سفرهای متوالی به قسمتهای مختلف یونان آن هم با پای پیاده می کند به طوری که فقط در هنگام جنگهای جهانی اول ودوم از سفرهای خودش دست بر می دارد.
در کتاب گزارش به خاک یونان شرح حال خودش را در زمینه ی عشقش به حقیقت ، زادگاهش ومسیح ورستاخیر برزبان می آورد.از کودکیش وپدر و پدر بزرگش حرف می زند.گاه به چنان درجه ای از یقین می رسد(به قول خودش) که تمام سوالاتش را حل شده می بیند وگاه چنان غرق در جهان بینی پرسشگرش می شود که فقط به رفتن وتجربه کردن می اندیشد.
عقایدکلیسا را در یونان مرور می کند.از طریق آشنایی با کتابهای نیجه در فرانسه با کتاب های زردشت آشنا می شود.چندی بعد بودا را چنان در عمق روحش می پروراند که گویی دیگرراه بازگشتی از این عقیده نخواهد یافت.اما روح حقیقت جویش هرگز ارضا نمی شودوخیلی زود باز مگردد.
به برلین،مسکو ، قفقاز ، پاریس(محل تحصیلش در رشته ی حقوق) ، رم ،چین ،ژاپن (توکیو) ،بیابان سینا ،مصر و... سفر می کند.با یهودی ، مسیحی،مسلمان گفتگو می کند.
هر جا که جنبشی در حال شکل گیری است،کازانتزاکیس آنجا حضور دارد.در مسکو به همراه دوستانش شعار "لنین" که "همه ی کارگران جهان باید متحد شوند" را سر می دهد.وهر بار پس از باگشت از هر جنبشی به وطنش به انسانی کاملتر مبدل می شود.
علی رغم موقعیت های مناسب شغلی،تن به روزمرگی نمی دهدوهمیشه در حال حرکت است.
درپایان کتاب هم وصیت نامه معنوی این انسان بزرگ را می توانید بخوانیدودر انجاست که سخن از روان آدمی را به بهترین شکل توصیف می کند که:
"خداوندا ، کمانی دردست توام ، مرابکش ، مهل تا بپوسم.
خداوندا ، چندام بکش اما که نشکنم.
خداوندا ، جه باک از شکستنم ، آنچنانم بکش که بشکنم."
کازانتزاکیس یکی از بزرگان ادبی یونان است.رمان ونمایشنامه هایی نیز نوشته است.تنها نوشتن می توانسته است اورا کمی آرام کند(به گفته ی خودش).به شما هم توصیه می کنم کتابهایش را بخوانید واقعا زیبا و لطیف آنچه راکه در إهنش می گذشته به زبان می آورد.
سعی می کنم در پست های آینده بیشتر در باره ی آثارش بنویسم.
