امید نامه ای برای هامون

[hawashi]

چند روز قبل در شب شعر "هامون سروده ها" برای
شعر خوانی دعوت بودم . این برنامه در شهر محمدآباد

مرکز شهرستان هامون با حضور استاندار محترم برگزار

گردید. در پایان جناب مهندس هاشمی تذکری بجا فرمودند

،این که می دانیم که عواملی باعث خشکی هامون

شده ولی اهالی هنر نباید بیش از حد روح نا امیدی

با هنر شان به جامعه دردکشیده هامون تزریق نمایند.

هم چنین مقاله ای زیبا از دکتر محمد تقی رخشانی

در باره احیاء هامون خواندم .ایشان پیشنهادات بسیار

ارزنده و کارشناسی شده ارائه داده بودند.

بر آن شدم تا "امید نامه ای برای هامون" بنویسم.

(البته با اجازه از حافظ شیرازی بابت ردیف غزل زیبای ایشان):



می رسد از ابر تشنه آب باران غم مخور

می کند روشن دو چشم خوب یاران غم مخور

گرچه طولانی شده این سال های درد و رنج

می شود بس زنده این هامون سیستان غم مخور

این غروب از چشم صیادت گذر خواهد نمود

می شود این زندگی اش رو به سامان غم مخور

درگه پروردگارت درگه امید و نور

نا امید از درگه اش ابلیس و شیطان، غم مخور

گفته بعد از عسر ،یسرا ، آن خداوند بزرگ

بعد هر سختی شود هر کار آسان غم مخور

می رسد آن روزگار توتن و نیزار و تور

ماهی و مرغابی و رزق فراوان غم مخور

چشم ما و دولت امید وتدبیر جدید

مانده ایم ما منتطربر عهد و پیمان غم مخور





(20 بهمن 1393در روزنامه زاهدان چاپ شده است)