مهتاب نوروزي، هنرمندي كه نامش با سوزن‌دوزي بلوچ عجين شده و آثار بي‌نظيري از او به يادگار مانده است، در نقطه‌اي دورافتاده در استان سيستان و بلوچستان، از شدت بيماري در سن 78سالگي ديده از جهان بست.
مهتاب، استاد سوزن‌دوزي بسياري از زنان و دختران بلوچ بوده است و آثار فاخر او كه روزي بر تن ديگران خودنمايي مي‌كرد، اكنون در مجموعه‌ي سعدآباد به‌نمايش گذاشته شده‌اند، بي‌آن‌كه نامي از اين هنرمند برجسته در كنار آن‌ها آورده شده باشد. فيلم‌هاي مستند زيادي از زندگي اين هنرمند برجسته‌ي صنايع دستي ساخته شده است، اما كمتر كسي او را مي‌شناخت يا از او سراغي مي‌گرفت.
اگر به كاخ نياوران رفته باشيد، لباس آبي و سپيد سوزن دوزي شده اي را مي بينيد؛ اين لباس را زني سوزن دوزي كرد كه همه عمر در نهايت فقر و تنگدستي زندگي كرد.
مهتاب در روستاي قاسم آباد، در هفت كيلومتري بمپور زندگي مي كرد؛ اتاق كوچكي كه در آن به سر مي برد از هرگونه وسيله خنك كننده اي بي بهره بود و گرماي طاقت فرساي سيستان و بلوچستان آزارش مي داد.
مهتاب نوروزي، مشهورترين سوزن دوز بلوچ بود كه فقر و بي كسي را سوزن دوزي مي كرد؛ نماينده مردم بمپور و ايرانشهر در مجلس، وعده داده بود تا تسهيلاتي براي مهتاب در نظر گرفته شود، اما در وضع زندگي او هيچ گشايشي حاصل نشد؛ نه بيمه داشت و نه حقوقي ثابت.
مهتاب زني سيه چرده بود با بيش از 70 سال سن. مدت ها بود كه نمي توانست سوزن دوزي كند؛ شايد به اين دليل بود كه در خانه 30 متري اش به زحمت يك لامپ 40 وات روشن بود؛ نه كولري بود و نه يخچالي تا آب خنكي بنوشي، اما مهتاب، مهربان و سخاوتمند بود؛ سفره اي رنگين مي گشود و تو را به تماشاي رنگ و طرح دعوت مي كرد؛ رنگ ها و نقش هايي كه بر تن بي جان پارچه نقش بسته بود با تو از هنر و سليقه و بخشندگي زن سوزن دوز بلوچ مي گفت.
او به واسطه هنری که در نوجوانی داشت برای سوزن‌دوزی لباس‌های اشراف انتخاب شد و نمونه ای از کارهایش اکنون در موزه سعدآباد موجود است.
هنرش نه تنها در موزه نگهداری می شود بلکه گردشگران و مهمانهای خارجی که آوازه هنرش را شنیده بودند هر وقت به سیستان و بلوچستان می آمدند سراغ مهتاب را می گرفتند.
يادش گرامي باد
*تصوير سمت راست نمونه اي از آثار زنده ياد نوروزي است كه در موزه سعد آباد قرار دارد.
عکس از مهر
مهتاب، استاد سوزن‌دوزي بسياري از زنان و دختران بلوچ بوده است و آثار فاخر او كه روزي بر تن ديگران خودنمايي مي‌كرد، اكنون در مجموعه‌ي سعدآباد به‌نمايش گذاشته شده‌اند، بي‌آن‌كه نامي از اين هنرمند برجسته در كنار آن‌ها آورده شده باشد. فيلم‌هاي مستند زيادي از زندگي اين هنرمند برجسته‌ي صنايع دستي ساخته شده است، اما كمتر كسي او را مي‌شناخت يا از او سراغي مي‌گرفت.
اگر به كاخ نياوران رفته باشيد، لباس آبي و سپيد سوزن دوزي شده اي را مي بينيد؛ اين لباس را زني سوزن دوزي كرد كه همه عمر در نهايت فقر و تنگدستي زندگي كرد.
مهتاب در روستاي قاسم آباد، در هفت كيلومتري بمپور زندگي مي كرد؛ اتاق كوچكي كه در آن به سر مي برد از هرگونه وسيله خنك كننده اي بي بهره بود و گرماي طاقت فرساي سيستان و بلوچستان آزارش مي داد.
مهتاب نوروزي، مشهورترين سوزن دوز بلوچ بود كه فقر و بي كسي را سوزن دوزي مي كرد؛ نماينده مردم بمپور و ايرانشهر در مجلس، وعده داده بود تا تسهيلاتي براي مهتاب در نظر گرفته شود، اما در وضع زندگي او هيچ گشايشي حاصل نشد؛ نه بيمه داشت و نه حقوقي ثابت.
مهتاب زني سيه چرده بود با بيش از 70 سال سن. مدت ها بود كه نمي توانست سوزن دوزي كند؛ شايد به اين دليل بود كه در خانه 30 متري اش به زحمت يك لامپ 40 وات روشن بود؛ نه كولري بود و نه يخچالي تا آب خنكي بنوشي، اما مهتاب، مهربان و سخاوتمند بود؛ سفره اي رنگين مي گشود و تو را به تماشاي رنگ و طرح دعوت مي كرد؛ رنگ ها و نقش هايي كه بر تن بي جان پارچه نقش بسته بود با تو از هنر و سليقه و بخشندگي زن سوزن دوز بلوچ مي گفت.
او به واسطه هنری که در نوجوانی داشت برای سوزن‌دوزی لباس‌های اشراف انتخاب شد و نمونه ای از کارهایش اکنون در موزه سعدآباد موجود است.
هنرش نه تنها در موزه نگهداری می شود بلکه گردشگران و مهمانهای خارجی که آوازه هنرش را شنیده بودند هر وقت به سیستان و بلوچستان می آمدند سراغ مهتاب را می گرفتند.
يادش گرامي باد
*تصوير سمت راست نمونه اي از آثار زنده ياد نوروزي است كه در موزه سعد آباد قرار دارد.
عکس از مهر